вот например - я разрабатываю таковые по Беларуси
с двумя Вы уже смогли ознакомится
а вот еще один - лицевая у всех уже разработата, оботоная - пока что только у 1000
1/2 рубля
да, точнее реконструкция того как она выглядела во времена Всеслава II Чародея (1044 - 1101), - в романо-византийском стиле, т.е. в первоначальном виде. а не её современный вид (в XVIII в.храм был полностью перестроен в барочном стиле, т.к. в 1710 был практически полностью разрушен, когда войска Петра I в ходе Северной войны устроили в ней пороховой склад и он взорвался, вактически - в XVIII в. храм был даже не перестроена а отстроен заново на старом месте).
разработка серии завершена
вот вид с каждой предлагаемой боны с двух сторон
1/2 рубля - Рогвалод I (? - 976/977), правил ок. 960-х - 976/977
1 рубль - Всеслав II Чародей (ок. 1029 - 1101), 1044 - 1101
5 рублей - Миндовг (ок. 1195 - 1263), 1246 - 1263
10 рублей - Гедемин (1270 - 1341), 1316 - 1341
на обороте
1/2 рубля - 2 зубра (с гравюры XIX в.)
1 рубль - освобождение Всеслава II из плена в 1068 г. (средневековая миниатюра)
5 рублей - крешение Миндовга в 1251 г. (с гравюры XIX в.)
10 рублей - лесной пейзаж (с гравюры XIX в.)
упс, больше трех не прилепляется - итак - вот 1/2 руб. и идем дальше
20 рублей - Александр I Витовт (более известен как Витовт Великий, 1350 - 1430), 1392 - 1430
50 рублей - Лев Сапега (1557 - 1633) - канцлер (премьер) 1589 - 1623
на обороте 20 руб. - Грюнвальдская битва 1410 г. (с картины Я. Матейки XIX в.)
на обороте 50 руб. - дворец Сапег в Ружанах (с гравюры Н. Орды, XIX в.)
------------------
100 руб. - Константин Калиновский (1838 - 1864) лидер восстания 1863-64 гг., оборот - репродукция картины "Повстанцы выходят из Гродно"
200 руб. - Иосиф Воронко (годы жизни забыл), первый премьер-министр Беларуси фев.-май.1918, оборот - первый беларуский кабинет в полном составе (фев.1918)
500 руб. - Роман Скирмунт (1868 - 1939) - председатель БНК 1917, премьер-министр Беларуси май-июль 1918, оборот - вид р. Припять с высоты птичьего полета
на 500-ке вид Припяти т.к. Скирмунт уроженец Полесья.
-----
1000 руб. (уже есть - но дублирую для полноты серии и двустороннюю)
Петр Машеров (1918 - 1980), правил 1965-80, оборот - репродуцкия картины "Минск. 3 июля 1944"
Гравюра сделана в XIX в. Вот например если на какой-нибудь российской поместить, ну например, Куликовскую битву с известной картины - ведь это не меняет не времени самой битвы, не времени написания картины... здесь - то-же самое, гравюра достаточно известная - а аутентичных иллюстраций XIII в. описывающих сие событие, пардон - не сохранилось...
Неплохо, но портреты бы почётче...те которые на изрое получше имхо.
Рюрик писал(а):
т.к. в 1710 был практически полностью разрушен, когда войска Петра I в ходе Северной войны устроили в ней пороховой склад и он взорвался, вактически - в XVIII в. храм был даже не перестроена а отстроен заново на старом месте).
Эээ, свежо предание, но верится с трудом...где об этом почитать можно?
Неплохо, но портреты бы почётче...те которые на изрое получше имхо.
Рюрик писал(а):
т.к. в 1710 был практически полностью разрушен, когда войска Петра I в ходе Северной войны устроили в ней пороховой склад и он взорвался, вактически - в XVIII в. храм был даже не перестроена а отстроен заново на старом месте).
Эээ, свежо предание, но верится с трудом...где об этом почитать можно?
да практически любой труд по истории и культуре данного периода и региона (хотя-бы "Замки Беларуси"Титова)
ХРАМ-ФЕНІКС
Ёсць у беларускім дойлідстве ўнікальны помнік, які за шматвяковую гісторыю свайго існавання тройчы адкрываў шляхі развіцця архітэктурна-мастацкай культуры Беларусі. Гэта Сафійскі сабор у Полацку, першая на нашай зямлі хрысціяская святыня. Неаднойчы спапялёны, зруйнаваны храм, як чароўная птушка Фенікс, кожны раз адраджаўся, узнікаў з небыцця адноўлены, велічны і светлы.
Як вядома, у сапраўдным творы архітэктуры павінны арганічна спалучацца тры асноўныя крытэрыі - карыснасць, трываласць і прыгажосць. На самых ранніх этапах будаўнічай дзейнасці чалавека ўтылітарнае прызначэнне і трываласць збудаванняў значна пераважалі над іх эстэтычнымі характарыстыкамі. Таму ў поўнай ступені нельга лічыць іх творамі архітэктуры. Якасна новы этап развіцця дойлідства ўзнікае з пачаткам грамадскага будаўніцтва, якое ў функцыянальным прызначэнні, найбольш прагрэсіўных канструкцыях і мастацкім вобразе ўвасабляе ідэалагічную праграму сучаснага яму грамадства.
Для нашага краю гэты этап пачаўся больш за 1000 гадоў таму разам з прыняццем хрысціянства і ўзвядзеннем на Старажытнай Русі першых манументальных культавых збудаванняў па візантыйскаму ўзору. На той час царква з'яўлялася амаль што адзіным захавальнікам традыцый антычнай культуры, пісьменнасці і мастацкіх рамёстваў. У культавых будынках апрача рэлігійных рытуалаў праводзіліся і грамадзянскія, напрыклад, прысяга, захоўваліся каштоўнасці, збіраліся бібліятэкі, перапісваліся кнігі, вяліся летапісы. У архітэктуры сабораў і цэркваў, акрамя сімвалічнага сакральнага зместу, былі закладзены ідэі патрыятызму і магутнасці дзяржавы. Асабліва яскрава гэтыя рысы ўвасобіліся ў трох Сафійскіх саборах, узведзеных у XI ст. у Кіеве, Ноўгарадзе і Полацку, асвячоных у гонар «святыя Софии Премудрости Божия». Вядома, што ў галоўным храме Полацкай зямлі прымалі паслоў, абвяшчалі пра вайну і мір, тут знаходзіліся дзяржаўная казна і архіў. Але самым значным фактам з цягам часу стала тое, што Сафійскім саборам у Полацку распачалася гісторыя беларускага манументальнага мураванага дойлідства.
Першае летапіснае ўпамінанне пра Сафійскі сабор прыводзіцца ў «Жыціі Ефрасінні Полацкай» у сувязі з падзеямі XII ст. Час пабудовы храма не адзначаны дакладна ў пісьмовых крыніцах. На падставе розных гістарычных звестак даследнікі адносяць узвядзенне сабора падчас княжання ў Полацку Ўсяслава Брачыславіча да сярэдзіны XI ст. (па розных крыніцах да 1066 г. ці больш шырока - паміж 1050-1055 гг.). Пра славутага Ўсяслава Чарадзея аўтар «Слова пра паход Ігаравы» піша так: «Тому в Полотьске позвониша заутренюю рано у святыя Софеи в колоколы, а он в Кыеве звон слыша».
Старажытны Сафійскі сабор у Полацку дайшоў да нашага часу толькі ў рэштках: зберагліся стужкавыя фундаменты, ніжнія часткі сцен і слупоў, тры ўсходнія алтарныя апсіды. Археалагічныя раскопкі і летапісныя помнікі далі магчымасць даследнікам са значнай ступенню верагоднасці рэканструяваць яго першапачатковую аб'ёмна-прасторавую структуру. Гэты вялікі пяцінефавы трохапсідны крыжова-купальны храм, амаль квадратны ў плане, меў у шырыню (з поўначы на поўдзень) 26,4 м, столькі ж і ў даўжыню без апсід, а з апсідамі - каля 31,5 м. Памеры падкупальнага квадрата адпаведна складалі 5,5 x 5,7 м (паводле П.Рапапорта).
Асаблівасцю аб'ёмна-прасторавай кампазіцыі полацкага Сафійскага сабора, у параўнанні з кіеўскім, ноўгарадскім і большасцю старажытнарускіх храмаў дамангольскага перыяду, з'яўляецца наяўнасць дадатковай пары слупоў на ўсход ад падкупальнага квадрата. У выніку гэтага паўночны і паўднёвы фасады полацкай Сафіі былі расчлянёныя не на чатыры, як у кіеўскім і ноўгарадскім храмах, а на пяць частак і набылі пэўную сіметрыю, падкрэсленую бакавымі ўваходамі. Разам з традыцыйнай для хрысціянскіх храмаў прадольнай сіметрыяй па восі ўсход - захад папярочная сіметрыя збудавання надавала яго вонкавай структуры цэнтрычнасць. У гэтым, па нашаму меркаванню, выявілася ідэя стварэння ў плане на ўзроўні падкупальнага квадрата роўнаканцовага грэчаскага крыжа, што пазней паслядоўна праводзілася ў праваслаўным будаўніцтве Беларусі, тады як у каталіцкіх храмах асіметрычнае размяшчэнне трансепта надавала верхняму сячэнню будынка форму лацінскага крыжа і, адпаведна, іншую клерыкальную семантыку.
Арганізацыя ўнутранай прасторы старажытнага сабора ўступала ў супярэчнасць з яго цэнтрычнай вонкавай кампазіцыяй. Дадатковая пара слупоў утварала перад апсідай квадратную ў плане прасторавую ячэйку - вім, дзякуючы якому адбылося прасторавае падаўжэнне цэнтральнага нефа. Гэта акалічнасць набліжала сабор да базілікі, характэрнай для раманскай архітэктуры, у адрозненне ад інтэр'ераў кіеўскай і ноўгарадскай Сафій, якія развіты ў шырыню.
У тэктанічнай структуры полацкай Сафіі назіраецца паступовы адыход ад кананічнай візантыйскай схемы ў бок стварэння руска-візантыйскага варыянта крыжова-купальнага храма. У ёй пры пяці нефах толькі тры алтарныя апсіды, двайныя, а не трайныя аркады хораў.
Шэраг асаблівасцей назіраецца ў будаўнічай тэхніцы і метрычнай сістэме полапкага храма. Калі ў кіеўскім саборы пераважае муроўка з плінфы (шырокая і плоская абпаленая цэгла), а ў ноўгарадскім - з натуральнага каменю, сцены полацкай Сафіі выкладзены ў змешанай тэхніцы. Характар муроўкі з плінфы агульны для ўсіх са схаваным радам. Палосы цаглін выпускаліся на паверхню сцяны праз адзін рад. Прамежкавыя рады заглыбляліся на 2-4 см з мэтай лепшай перавязкі швоў і заціраліся ў плоскасці фасада вапнавай рошчынай з дамешкай дробна тоўчанай цэглы, так званай цамянкі. Такая будаўнічая тэхніка з'яўлялася адначасова дэкаратыўным прыёмам, стварала маляўнічую каляровую гаму фасадаў сабора. У іх аздабленні выкарыстаны элементы візантыйскай архітэктуры: тонкія паўкалонкі з лекальнай цэглы, паўцыркульныя плоскія нішы, палосы меандру (ламаная пад прамым вуглом лінія) і крыжы. Унутры храм быў цалкам распісаны фрэскамі, ад якіх захаваліся нешматлікія фрагменты, падлога выкладзена керамічнымі маёлікавымі пліткамі розных колераў. Пакрыццё купалаў і закамар было зроблена са свінцовых лістоў, аб чым сведчаць кавалкі аплыўшага свінца, знойдзеныя пры археалагічных раскопках.
На сённяшні дзень не існус дастаткова абгрунтаванай версіі аб характары завяршэння будынка. У «Спісе рускіх гарадоў», які ў канцы ХІV ст. уключаны ў Ноўгарадскі летапіс, адзачана, што ў Полацку «Святая Софиа каменна, о седми версех», аднак як кампанаваліся тыя вярхі, пакуль што невядома. Па сваіх памерах і складанасці кампазіцыі старажытны полацкі сабор перавышае нават ноўгарадскую Сафію, што ўскосна сведчыць аб эканамічнай і палітычнай магутнасці Полацкага княства. Сафійскі сабор у Полацку нельга разглядаць як спрошчаны варыянт кіеўскага і ноўгарадскага сабораў, нягледзячы на тое, што ён быў пабудаваны некалькі пазней за іх і адметны шэрагам кампазіцыйных і канструкцыйных асаблілівасцей. Наадварот, усе закладзеныя ў ім навацыі і мадыфікацыі кананічнай візантыйскай схемы крыжова-купальнага храма атрымалі ў далейшым развіццё і паслужылі асновай для фармавання самабытнай полацкай школы дойлідства, якая ўключае таксама кола помнікаў старажытнага Віцебска і Смаленска. Цікава, што метрычным модулем у Сафійскім саборы, у адрозненне ад большасці старажытнарускіх храмаў, з'яўляецца не грэчаскі, а рымскі фут, як і ў шэрагу іншых помнікаў полацкага рэгіёна (паводле К.Афанасьева).
Гісторыю існавання Сафійскага сабора на працягу наступных пяці стагоддзяў пакрывала заслона таямнічасці, якую прыадкрылі даследаванні М.Ткачова. Ён абгрунтавана паказаў, што ў гэты час славутая полацкая Сафія зноў стала пачынальніцай новага тыпу храмаў.
У выніку складаных сацыяльна-гістарычных абставін беларускае дойлідства XIV-XVI стст. набыло агульны абарончы характар. У цэнтры дзядзінца старажытнага Полацка, які ператварыўся ў Верхні замак, стаяў Сафійскі сабор. Як сведчаць гістарычныя крыніцы, храм з'явіўся апошнім пунктам абароны горада, у час небяспекі там жыў сам ваявода са сваёй сям'ёй і блізкімі. У ім захоўваліся святыні і скарб горада, земскія кнігі Полацкага ваяводства, адбываліся ўрачыстыя сходы гараджан.
Будынак сабора на працягу XVI - пачатку XVIII ст. неаднаразова гарэў і перабудоўваўся. Выгляд яго на той час вядомы на малюнку С.Пахалавіцкага «Аблога Полацка войскамі Стэфана Баторыя 11-30 жніўня 1579 г.» і плану Полацка 1707 г. з аб'ёмнымі выявамі асноўных манументальных збудаванняў горада. Асаблівую цікавасць уяўляе малюнак 1579 г., на якім сабор прадстаўлены значным па памерах велічным пяцівежавым збудаваннем з чатырма трох'яруснымі вежамі на вуглах будынка і светлавым барабанам, завершаным высокім шатром у цэнтры. Асабісты сакратар караля Стэфана Баторыя Гейдэнштэйн так апісвае Сафію: «Храм у замку агромністы, на прыгожай мясцовасці і выдатна пабудаваны з каменю».
Аб'ёмна-прасторавая кампазіцыя полацкай Сафіі гэтага часу адпавядала архітэктуры шырока вядомых абарончых цэркваў беларускай готыкі ў Сынковічах, Мураванцы, і асабліва пяцівежавай царквы ў Супраслі, закладзенай у 1503 г. На аснове падабенства гэтых помнікаў і з улікам іншых гістарычных звестак М.Ткачоў датуе перабудову старажытнага Сафійскага сабора ў абарончы 1494-1501 гг., што і робіць яго «першым цытадэльным храмам з чатырма нарожнымі вежамі». Архітэктурныя паралелі паміж супрасльскай царквой і полацкай Сафіяй можна прадоўжыць на аснове аналізу іх тэктанічнай структуры. Ім абедзвюм была ўласціва двухвосевая сіметрыя вянчаючых мас і трохапсіднасць, характэрныя праваслаўным храмам старажытнарускага перыяду. Верхняя частка супрасльскай царквы паміж поясам машыкуляў (навясныя байніцы, размешчаныя ў верхняй частцы сцяны), які завяршаў асноўны простакутны аб'ём, і васьмігранным светлавым барабанам купала знайшла вырашэнне ў выглядзе ўзаемна перпендыкулярных двухсхільных дахаў, якія ўтваралі ў плане папарна роўнаканцовы крыж. Такія ж формы накрыцця існавалі, верагодна, і ў «крыжападобнай» і «пяцігаловай» полацкай Сафіі да 1607 г. Усё гэта сведчыць аб творчым сінтэзе традыцый старажытнарускага і замкавага дойлідства Беларусі.
Аднак у трактоўцы іканаграфічнага матэрыялу па полацкай Сафіі XVI-XVIII стст. мы не можам цалкам пагадзіцца з М.Ткачовым, які лічыў, што будынак фланкіравалі круглыя ад аснавання баявыя вежы. Прадстаўленыя на малюнку С.Пахалавіцкага суадносіны мас збудавання сведчаць хутчэй аб тым, што вежы завяршалі вуглавыя квадратныя ў плане кампартыменты старажытнага сабора. Гэтую думку пацвярджае той факт, што пры археалагічных раскопках не выяўлена падмуркаў і іншых слядоў баявых вежаў.
У канцы XVI ст. Сафійскі сабор у Полацку перайшоў да вуніятаў. У 1607 г. будынак пацярпеў ад пажару і быў адбудаваны да 1618 г. У гэты час у беларускім культавым дойлідстве ішоў працэс станаўлення архітэктурна-мастацкага стылю барока, выразныя сродкі якога спачатку імкнулася выкарыстаць каталіцкая царква з мэтай узмацнення свайго ідэалагічнага ўздзеяння. Затым тыя ж сродкі запазычылі і праваслаўная і вуніяцкая цэрквы, пашырылі іх у будаўніцтве сваіх храмаў, прыстасавалі да густу шырокіх мас, у выніку чаго на працягу паўтара стагоддзяў сфармавалася самабытная нацыянальная разнавіднасць беларускага барока.
Магчыма, па гэтых прычынах пры перабудове Сафійскага сабора ў пачатку XVII ст. па загаду вуніяцкага архібіскупа Я.Кунцэвіча былі зняты вярхі вуглавых баявых вежаў «як непатрэбныя і царкве ніякай красы не прыдаваўшыя».
Якім стаў адноўлены сабор пасля пажару 1643 г., сказаць амаль немагчыма. На канец XVII ст. не захавалася ніякіх апісанняў ці выяў сабора. На плане Полацка 1707 г. Сафія зноў прадстаўлена пяцівежавым абарончым храмам з чатырма двух'яруснымі круглымі вежамі па вуглах і пятай у цэнтры высокага клінчатага даха.
Будынак стаў яшчэ больш падобны на гатычныя інкастэляваныя храмы, але прапорцыі яго мала адпавядалі першапачатковаму Сафійскаму сабору Аналагічнымі малюнкамі на плане горада пазначаны і некаторыя іншыя храмы Полацка. Верагодна, расейскія ваенныя картографы, што выканалі гэты план, выкарыстоўвалі ўмоўныя тапаграфічныя знакі, а не рэальныя выявы будынкаў. Падчас Паўночнай вайны з 1705 па 1710 г. горад займалі расейскія войскі і па загаду Пятра І Сафійскі сабор ператварыўся ў склад боепрыпасаў. 1 траўня 1710 г. у сутарэннях сабора нечакана ўзарваўся порах, і храм быў амаль поўнасцю разбураны выбухам Але гісторыя помніка працягвалася...
Ішло ўжо XVIII стагоддзе. Каранным чынам змяніліся сацыяльна-гістарычныя абставіны. Характар манументальнай архітэктуры станавіўся ўсё больш свецкім і свабодным. Становішча вуніяцкай царквы, яшчэ вельмі нестабільнае ў XVII ст., у першай палове XVIII ст. ужо дастаткова ўмацавалася. Той факт, што найбольш старажытная хрысціянская святыня краю больш за два дзесяцігоддзі ляжала ў руінах, не мог не хваляваць вышэйшае вуніяцкае духавенства. Таму ў 1738 г. па ініцыятыве архібіскупа полацкага Фларыяна Грабніцкага пачалася адбудова вуніяцкага Сафійскага сабора з улікам рэшткаў старажытнага праваслаўнага храма, але на аснове зусім новай эстэтычнай і ідэалагічнай канцэпцыі.
источник:
Габрусь Т.В. Зруйнаваныя святыні: храмы. В кн.: Страчаная спадчына. Менск, 1998. Все права сохранены.
1) zbeer спрашивал про Софию Киевскую, а ответ дан про Полоцкую. Это-то и привело в замешательство.
2) На белорусском очень тяжело читать (Хотя можно, никто не спорит).
3) Если нынешние бел. рубли обменять на серию представленную на обозрение, при любом курсе, что-то будет лишнее, или 1/2, или 500 с 1000.
серия разработана с прицелом на деноминацию 1000:1 - что приблизит курс бел. рубля (2,15) к швейцарскому франку (1,70)
верхняя банкнота будет соответствовать 1 млн. бел. руб. (465 $ или 335 евро) т.е. примерно в том же классе что крупнейшие банкноты ЕС (500 евро), Швейцарии (1000 франков) и Латвии (500 латов) - деже менее чяжеловесной чем они
Также в дополнение к серии идет разработка монет в 2 1/2, 5, 10, 20 грошей и 1/2 руб.
соответствие
монеты
2 1/2 гроша = 25 руб. = чуть менее 0,01 евро
5 грошей = 50 руб. = чуть более 0,02 евро
10 грошей = 100 руб. = 0,03 евро
20 грошей = 200 руб. = 0,07 евро
1/2 рубля = 500 руб. = 0,17 евро
банкноты
1/2 рубля = 500 руб. = 0,17 евро - де факто равна самой мелкой из "приличных" бумажек (500 р.)
1 рубль = 1000 руб. = 0,33 евро
5 руб. = 5000 руб. = 1,67 евро
10 руб. = 10.000 руб. = 3,35 евро
20 руб. = 20.000 руб. = 6,70 евро
50 руб. = 50.000 руб. = 16,75 евро
100 руб. = 100.000 руб. = 33,5 евро
200 руб. = 200.000 = 67 евро
500 руб. = 500.000 = 167,5 евро
1000 руб. = 1 млн. = 335 евро
Я не знаю, разрабатываете ли Вы проекты по заказу правительства, или сам для себя. Поэтому говорить что-либо сложно. Если для правительства, то номинал 2 1/2 совершенно лишний. Лучше сделать 2 или 3 , а половину можно и железными копейками насыпать. Не очень понял, как (с какой стороны) мы должны оценить эти проекты. Если с точки зрения, как будущие деньги, то похожи одна на одну (и по цвету тоже), можно путать номиналы. Если с позиции художества, может быть и красиво, но пока на деньги не похоже. А второй вариант, вообще вся правая половина банкноты пустая.
Я не знаю, разрабатываете ли Вы проекты по заказу правительства, или сам для себя. Поэтому говорить что-либо сложно. Если для правительства, то номинал 2 1/2 совершенно лишний. Лучше сделать 2 или 3 , а половину можно и железными копейками насыпать. Не очень понял, как (с какой стороны) мы должны оценить эти проекты. Если с точки зрения, как будущие деньги, то похожи одна на одну (и по цвету тоже), можно путать номиналы. Если с позиции художества, может быть и красиво, но пока на деньги не похоже. А второй вариант, вообще вся правая половина банкноты пустая.
пока для себя - но с надеждой что правительство может когда-нибудь что-нибудь из моих наработок да использует
а проектами я просто делюсь
Соглашусь с Тисленко, что пока на деньги не похоже.
Я уже как-то писал, что, по крайней мере, на банкнотах должны быть признаки государственности (герб, эмблема Нацбанка и т.п.).
Кроме того, даже если это эскизы, должны быть как-то сымитированы элементы защиты (ныряющая полоска, голограмма и т.п.). На этих же каринках ничего такого нет.
И относительно последнего варианта. По краям это металлография предполагается? Но ведь она уже давно не используется! Или используется, но не в таких объемах. Выглядит красиво, но в настоящее время есть более дешевые технологии, обеспечивающие тот же уровень защищенности. Так что так много металлографии просто непрактично.
Уважаемый Рюрик. Не плодите множество однотипных вариантов (существенно отличался только первый с неденоминированными рублями, мне он, кстати, и больше всего понравился), а доведите уровень защиты (визуально естественно) до современного уровня.
Согласен с предыдущими товарищами! Данный вариант очень напоминает по своему дизайну "уральские франки" или "немцовки"и на полноценную валюту независимого государства претендовать, помоему никак не может. Первые варианты, которые Вы нам показали, у Вас были намного лучше.
Вы не можете начинать темы Вы не можете отвечать на сообщения Вы не можете редактировать свои сообщения Вы не можете удалять свои сообщения Вы не можете голосовать в опросах Вы не можете присоединять файлы в этом форуме Вы можете скачивать файлы из этого форума
